คำศัพท์ภาษาถิ่นอีสาน : เรื่องต้นไม้

ไม้ยืนต้น
ภาษากลาง	ภาษาถิ่นอีสาน	ภาษากลาง	ภาษาถิ่นอีสาน
มะม่วง	บักมวง	โพธิ์	โพธิ์
ขนุน	บักมี้	เต็งรัง	ต้นจิก
คูณ	ต้นคูณ	ประดู่	ต้นปะดู่
โมก	ต้นโมก	มะขาม	ต้นบักขาม
ทองหลาง	ต้นทองหลาง	ข่อย	ข่อย
สน	ต้นสน	ลำดวน	ลำดวน
ตะเคียน	ต้นตะเคี่ยน	สะแก	ต้นแก
สัก	ต้นสัก	มะพร้าว	บักพ้าว
ก้ามปู	ต้นสำสา	พะยูง	ต้นญูง
จามจุรี	ต้นจาน	มะค่า	ต้นบักแต้
หูกวาง	หูกวง	ตะโก	ต้นบักโก
ลั่นทม	จำปาขาว	ต้นยมหอม	ต้นหมากญมหอม
สะเดา	ต้นกะเดา	ไทร	ไทร
ตะแบก	ต้นเปีย
ไม้พุ่มเตี้ยและดอกไม้
ภาษากลาง	ภาษาถิ่นอีสาน	ภาษากลาง	ภาษาถิ่นอีสาน
กุหลาบ	กุหลาบ	พุด	พุด
จำปี	จำปี	กระดังงา	กะดังงา
จำปา	จำปา	พะยอม	กะญอม
แก้ว	ต้นดอกแก้ว	พลับพลึง	พั่บพึง
เข็ม	ต้นเข็ม	แพงพวย	แพงพวย
ดาวเรือง	ดาวเลียง	บานชื่น	บานซื่น
พิกุล	พิกุล	มะลิ	มะลิ
บานไม่รู้โรย	ดอกสามปีบ่อเหี่ยว	โป๊ยเซียน	โป้ยเซียน
รัก	ดอกฮัก	อัญชัน	อัญชัน
ลำเจียก	ลำเจียก	บัว	บัว
เฟื่องฟ้า	เฟื่องฟ้า	กล้วยไม้	ก้วยไม่
บานเย็น	บานเญ็น	ใบเงิน	ต้นเงิน
ทานตะวัน	ดอกกินตะเวน	ใบทอง	ต้นทอง
ซ่อนกลิ่น	ดอกซ่อน	วาสนา	วาสนา
ปาล์ม	ปาม	กระถิน	กะเสด